Trzeba przyznać, że jest to jedna z bardziej rozpoznawalnych etykiet Pinty. Mamy główny motyw pasujący do nazwy, jako (nie)anonimowy alkoholik stwierdzam wszem i wobec, że otwieracz do piwa uratował niejednego jegomościa. Takie tylko jedno dziwne skojarzenie mam z pianą, która wybucha spod kapsla: bardziej mi ona przypomina mleko na tej etykiecie. Piwo ma typowy, złoty kolor (trochę wchodzący w ciemny). O dziwo jest lekko opalizujące. Piana bardzo szybko się ulatnia i to w bardzo brzydki sposób, pęka jak oszalała. Jakiś tam lacing jednak jest.

Aromat nie powala, piwo pachnie po prostu jak lager. Jest słodowo i tyle. Od eurolagerów różni się tym, że nie ma wyczuwalnych żadnych wad. Sam zapach nie jest też jakoś szczególnie intensywny, kurde, on jest po prostu słaby. Po dwóch łykach już nic nie czuć. W smaku jest o wiele bardziej wyraziście i intensywnie. Mocna słodowość, wyraźna goryczka z wszechobecnym iglastym posmakiem. Sama goryczka jest nader wysoka jak na lager szczerze mówiąc, broń boże mi to nie przeszkadza. Znajdziemy też trochę chlebka. Istny książkowy lager gdzie po ogrzaniu wychodzi dodatkowo taka trawiastość/ziemistość. Trochę mi się to kojarzy z rosą na polu o poranku. Orzeźwiające i sycące zarazem, jak to panowie napisali na etykiecie: do jajecznicy w sam raz. I tu właśnie jest problem, w połowie picia odechciało mi się przechylać szklankę. Zwykły lager, wykonany prawidłowo jest po prostu nudny. Pijąc piwo samotnie miałem wielką chęć coś zjeść i to nie dlatego, że byłem głodny. Po prostu brakowało mi jakichś innych smaków. Do grilla byłoby idealne, w ogóle do każdego dania codziennego. Samotnie wygląda trochę jak mokry kot na ulicy, liżący się po łapach przy osiedlowym śmietniku. No i ta cena... ja rozumie, że warzenie kontraktowe jest drogie ale według mnie moce przerobowe powinno się w takiej sytuacji przerzucić na coś bardziej ambitnego. Zwykle lagery pozostawmy browarom regionalnym. Ja... idę sobie zrobić jajeczniczkę na boczku.

www.browarpinta.pl / Gdzie wypijesz?