Ostatni czasy zacząłem się zastanawiać na cholerę piję te wynalazki z Raciborza. Nie ważne jaki styl, każde z nich smakuje tak samo przez metaliczność, której browar nie może się pozbyć już od dłuższego czasu. A nie, chwila, już wiem. To wszystko przez ten piękny napis na kontrze: "Jest to piwo dla prawdziwych koneserów" ... HE HE.

Tym razem padło na ciemne, bardzo lubię szczególnie podczas pracy w garażu. Akurat naprawiałem rower, dość zimno było więc rozgrzewające ciemne jak znalazł. Pyk i kapsel poleciał na beton, szybki niuch z butelki. Są palone słody, może i nawet lekki karmel. W każdym bądź razie wszystko okej, no prawie.

Starzy gawędziarze powiadają, że był czas gdy piwa z Raciborza nie zajeżdżały metalem. Coś mi się wydaję, że data na kapslu jest jakąś podpowiedzią. No nic, piana. Ładna z początku, fajnie zbita, typowa dla stouta bardziej. Po chwili jednak zostaje po niej mizerny kożuszek.

Jest jakiś posmak ciemnego piwa, karmel (taki nawet fajny, nie za słodki) wraz z typową spalenizną walczą ostro ale nie dają rady tej metaliczności, która króluje nad wszystkim jak Skaza pod koniec Króla Lwa. Na koniec przychodzi im z pomocą goryczka, taka fajna, ogrzewająca. Człowiek już myśli, że to Simba, który przybiegł uratować dzień. Niestety ta bajka kończy się inaczej, to Simba-Goryczka spada w otchłań a Skaza-Metal króluje do samego końca.