Chwytam więc za nonic'a i leję powoli, co by nie wzburzyć tego złowieszczego syfu z dna piekła. Tutaj kolejne zdziwienie, piwo wydaje bardzo swoisty dźwięk podczas nalewania... albo to ja już sobie coś ubzdurałem. Taki donośny się wydaje. Sam trunek wygląda całkiem zacnie, mimo tego, że średnio mi wyszło nalewanie i klarowności nie uświadczyłem. Piękny bursztyn ze słabą pianą niestety. Dość szybko zaczynała pękać, wręcz umierać. Dawno nie widziałem tak dużych kraterów, z każdym ich wybuchem piwo wydawało się krzyczeć "kill me" ... a może jednak "drink me" ? 

Aromat ni to mocny ni to słaby. Wyczuwalny ale bez szału. Pierwsze co dochodzi do nozdrzy to słody, pełne, bardzo fajne muszę przyznać. Następny jest alkohol, delikatny, specyficzny, bądź co bądź przyjemny. Jest też coś jeszcze... hmm, kruszonka! Posypka do ciasta drożdżowego, którą za młodu wyjadaliśmy z kuzynami u babci na wakacjach. Haha, jest miło. Lejem te wspomnienia z dzieciństwa do ust. Hmm już nie jest tak słodko, pełno słodów z posmaczkiem drożdżowym. Jakby się uprzeć to są też lekkie owoce, głównie brzoskwinia. Goryczka dość niska ale za to wraz z nią przybywa lekki i przyjemny posmak pieprzowy. Całość wydaje się dość pełna ale jakoś nie czuć tego po wypiciu. Dopiero przy pustej szklanicy przeczytałem w internetach, że słodowości w tym powinno być niewiele... eee tam.