Kapsel goły, etykieta ta sama. Nie mogę się na nią napatrzeć, jest po prostu piękna. Obok stoi już nalane piwo, do guinnessowego szkła oczywiście. Co prawda to stout ale piana jakaś taka mało stylowa. Z początku wydaje się ładna ale dość szybko znika pozostawiając tylko obrączkę. A była taka zbita i watowata, taka amerykańska, szkoda. Samo piwo jest czarne ale ma brązowawe prześwity, pitch black to na pewno nie jest. Kurde no, prezencja troszku podupada.

Wącham i szok, masło? I to tak mocno uderzające w nos? Nieee no nie może tak być... i nie jest. Po dwóch/trzech niuchach stwierdzam, że jest to po prostu wędzonka. Może i jest gdzieś w tle jakieś masełko ale bardziej takie wypełniające ogólny zapach dymionych wędlin. Na początku da się też wyczuć delikatną czekoladę ale znika ona po lekkim ogrzaniu piwa. Biorę więc łyk i kurde, to piwo jest cholernie dziwne. Już teraz muszę zaznaczyć, że jestem mocno confused. Mamy tu wszystko co gorzkie, głównie czekoladę i kawę. Jest też stoutowa paloność. Dochodzi do tego wszystkiego jednak wędzonka i burzy całą historie moich doświadczeń ze stoutami. Oj nie, nie jest nachalna jak jakiś dyktator. Bardziej jak masażysta, który pozwala zapomnieć o problemach i rozluźnia ciało. Skleja wszystkie smaczki w piękną bryłę i sprawia, że piwo jest cholernie wyważone i zarazem gładkie w odczuciu. Goryczka, która pojawia się na finiszu, też jest bardzo wyszukana i tylko dopełnia dzieła aksamitności. Niskie nasycenie też robi swoje. 

www.pracowniapiwa.pl / Gdzie wypijesz?