Drugie picie:

Musiałem napisać ten post. Seria powrotów powstała głównie przez moje bardzo lakoniczne posty z początku istnienia bloga. Wracałem do piw głównie dlatego, że miałem je pod ręką, ze Strażackim z Bojanowa to kompletnie inna historia. Zaczęło się od Wrocławia, gdzie w miejskim sklepie kupiłem jedną butelkę od niechcenia, potrzebowałem czegoś do rozgrywki w planszówkę Gra o Tron. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu Strażak okazał się mega pyszny (o jezu jak to źle zabrzmiało).

Gdy wróciłem do swojego miasta zacząłem intensywne poszukiwania w sklepach i znalazłem go tylko w monopolowym na górce. "Dzień dobry, proszę cały pana zapas" i tyle. Mam teraz intensywny tydzień na działce więc butelki szybko się opróżniły a ja mogę stwierdzić jedno, ten wrocławski egzemplarz nie był wyjątkiem. Ta warka naprawdę im wyszła.

Pierwszym i największym zdziwieniem jest aromat. O jakichkolwiek wadach możecie zapomnieć. Zapach jest słodki, cytrusowy i jak na niefiltrowany lager bardzo mocny. Tym razem amarillo pokazało klasę i szczerze mówiąc jestem lekko zdziwiony tą intensywnością cytrusów. W smaku jest podobnie jak wcześniej, słodka z początku słodowść szybko kontrowana przez niską ale wyczuwalną goryczkę. Nie wiem czy mnie mózg nie oszukuje ale chyba na końcu wyczuwam lekkie zacięcie cytrynowe, tak co by lekko porazić język. Wysycenie średnie, pijalność na bardzo wysokim poziomie. Sycące nie jest, w końcu to jedenastka ale wodniste też nie. Bardzo orzeźwiające i zaczynam żałować, że nie mam jakiejś chłodni w altanie co by sobie zapas tam zostawić. Najśmieszniejsze jest to, że bojanowski niefiltrowany lager biję na głowę większość pilsów polskich. Gdzie tu logika ja się pytam?

Oryginał 10.04.2014:

Etykieta typowa dla Bojanowa, trochę mi jedna nie podeszły użyte kolory. Chociaż w sumie... jest to jakieś nawiązanie do munduru strażackiego. Jedno wiem na pewno, dalej mają problem z jakością nadruku na kapslu. Zdjęcie nadal w jakości oszczędnej. Samo piwo prezentuję się już o wiele lepiej. Piękny złoty kolor, mętnawe na granicy piw niefiltrowanych. Piana śnieżnobiała, z początku ładnie się utrzymywała. Niestety przy pierwszych łykach zaczęła się szybko redukować do kożucha. Ładnie oblepia szkło.

Wącham więc szybko i dostaje kopniaka w jaja. Kalafior, dużo kalafiora. Dopiero po jakimś czasie warzywo znika i zastępuje je lagerowa słodowość z niestety lekkim dodatkiem starych chmieli. Nie są to jeszcze skarpetki ale już prawie. Nie odrzuca ale zachwycać się nie ma czym. No i czemu mnie tak męczysz okrutny świecie? Patrze sobie na beagla, który sprawdza czy dobrze wkopałem ogrodzenie na działce. Pies z ADHD, nie mogę go tak o sobie puścić. Szczególnie gdy niedaleko biegają sarny po polach. Długi wdech i zaczynam pić. Kolejny kopniak... ale jakiś taki przyjemny. Jest słodowo, lagerowo, dość swojsko. Pojawia się też goryczka, niska ale i tak wyraźniejsza niż w jakimkolwiek eurolagerze. Piwo bardzo lekkie w odbiorze, rześkie, wręcz idealne do grilla (spokojnie w większych ilościach). Wysycenie średnie, nie psuje odbioru i nie zabiera przyjemności z picia. W tej cenie (czyli lekko ponad 3zł) spokojnie może zastąpić każdego koncerniaka. Problem jest jednak w tym, że Amarillo w ogóle nie istnieje. Lekka cytrusowość mogłaby mocno poprawić wrażenia przy piciu.

Facebook Browaru / Gdzie wypijesz?