Przyznam się bez bicia, że podoba mi się ta etykieta. Nawet ta niby biel, która tak naprawdę ma kolor najtańszego papieru toaletowego rodem z PRL. Prosty szablon, fajne kolory i mamy bardzo przyjemny obrazek. Kapsle też miły dla oka. Kolor piwa typowo lagerowy, złoty, przejrzysty. Piana to jednak kpina, szybko się ulatnia i nic po sobie nie pozostawia.

Wącham i... jest lepiej. Nie śmierdzi stęchlizną czy jakimś innych grzybem. Tylko kurde... ciężko jest doszukać się czegoś konkretnego. Są bardzo słabe słody, zatopione w lekkim masełku. W sumie, może to jednak dobrze, że aromat jest tak nikły? Pierwszy łyk i miłe zaskoczenie, nie jest tak mocno nagazowane jak Podkapslowe. W smaku jest jednak dość mdłe i bez wyrazu. Trochę słodowości z niestety lekką mokrą szmatą. Goryczka słaba ale daje się we znaki bo jest cholernie nieprzyjemna, jakby sam Szatan włożył wam starego mopa do ust (takiego prawie wysuszonego) i lekko nim merdał. Paradoksalnie niska intensywność aromatów i smaków ratuje to piwo. Podsumowując jest lepiej ale w życiu mnie nikt nie zobaczy z tym w ręce ponownie.

WWW