Etykieta trzyma się prostoty i takiej swojskości jaką reprezentują jurajskie nadruki. Z tą mam jednak jeden problem, wszystko się zlewa ze sobą, ciężko jest doczytać, że to jest właśnie ten stout czekoladowy. Piwo reprezentuje się wyśmienicie. Piana z bliska ma parę dziur ale ogólnie wydaje się wręcz kremowa, no i trzyma się dość długo. Kolor trunku to węgiel bez refleksów.

Zanurzam nos i z początku da się wyczuć pewną czekoladę ale szybko robi się z niej masełko (i to nie takie przyjemne cappuccino tylko po prostu masło). Nie jest tego dużo ale jednak jest. Jest też na szczęście ogólna paloność średniej intensywności. Całość jakoś nie porywa mocą. Szczerze mówiąc spodziewałem się bardziej pozytywnych doznań od Zawiercia. No nic, chluśniem bo uśniem. W smaku nisko palone, masełka na szczęście nie ma. Jest za to gorzka czekolada i szybko znikająca, niska goryczka. Najbardziej intrygujący jest jednak dziwny smaczek, który się pałęta cały czas. Coś jakby lekka ziemistość, trochę mi się kojarzy z tym przyjemnym uczuciem jak się wyjdzie na dwór po mocnym deszczu. Lekki kwasek też znajdziemy. Jest pijalne ale nie wodniste. Wysycenie średnie, trochę więcej i by mi przeszkadzało w piciu. Pod koniec picia doszło do mnie, że nawet lekko orzeźwiający jest, co wydawało mi się dość dziwne. Niby wszystko w smaku okej ale niedosyt człowiek ma, szczególnie w aromacie.

www.browarnajurze.pl / Gdzie wypijesz?