Już przy kundlu stwierdziłem, że nowe etykiety bardziej mi się podobają. Kolorystyka z wyszczególnioną sylwetką jest mocno na propsie. Jakby ktoś się chciał upierać to pomysł jak z AleBrowaru ale w tym wypadku jest to bardzo dobra inspiracja. I te teksty, których ja nie rozumiem mimo tego, że mieszkam niedaleko Poznania. Haferfloki zawsze spoko. Piwo jest czarne, jakby przymknąć oko to nie widać tych minimalnych refleksów pod światło. Piana niestety jest trochę z dupy. Niska, szybko się ulatnia i zostawia jakieś dwie, może trzy malutkie wysepki.

Już przy nalewaniu poczułem coś wspaniałego. Gdy tylko zbliżyłem nos do szkła zaatakował mnie intensywny zapach tropików, głównie mango i żywica. Gdzieś po bokach znajdowały się paloność i gorzka czekolada. Całość pachniała wyśmienicie, byłem bardzo zdziwiony i podekscytowany zarazem. To jednak w smaku okazało się jak piwo może ewoluować podczas picia. Jakoś specjalnie chłodne nie było, postało trochę po wyjęciu z lodówki. Z początku mocno czekoladowe i gorzkie szybko zmienia się w palony słonecznik, przepyszny, po prostu delicje i wyżyny paloności według mnie. Goryczka jest ale trochę niewyraźna, jakby się czegoś bała (taka w sumie żywiczna). Równie dobrze mogę przesadzać z jej słabością bo paloność, która uderza zaraz przed nią jest intensywna i drapieżna i stawia bardzo wysoko poprzeczkę. Brakuje mi jednak tych tropików z aromatu, praktycznie są niewyczuwalne. Na tym bym skończył gdyby nie mój pies. Położył mi głowę  na udzie co jest równoznaczne z „chodźmy na dwór albo Ci się zleje na dywan”. Szybka przebieżka i gdy po powrocie od niechcenia chwyciłem nonica aby dopić resztę piwa zostałem powalony cytrusami na ziemię. Po mocniejszym ogrzaniu Śrup całkowicie zmienił profil i teraz owoce ostro walczą, jak równy z równym, z czekoladą i palonością. Niskie wysycenie tylko wzmaga zajebistość tej kobyły. Fuckin proper stuff mate.

Facebook Browaru / Gdzie wypijesz?