Tak się ostatnio zastanawiałem czy nie zrobić czegoś w rodzaju nowego cyklu pod tytułem "Janusze Piątkowi". Pomysł był prosty, przy tym jakże pięknym dniu tygodnia wrzucałbym na bloga degustacje piw, które koło kraftu nawet nie stały. Mamy dużo takich na półkach sklepowych więc byłoby w czym wybierać. Problem z takim przedsięwzięciem jest jednak sporawy, no bo w końcu komu się chce pić HarnasioŻubroŻywca oceniając w dodatku jego walory smakowe... jeżeli takowe w ogóle są. O robieniu zdjęć nawet nie wspomnę.

Nadarzyła się jednak idealna okazja na chociażby napisanie swoistego pilota cyklu. Na pewno zauważyliście, że koncerny podłapały kolejne trendi słówko wprost od rzemieślników czyli mocne chmielenie, w większości przypadków na zimno. I tak, idąc sobie moją ulubioną alejką w Tesco, nieświadomy czyhających zagrożeń zwróciłem swoją uwagę na dziwnie wyglądającą butelkę Carlsberga. Wrzuciłem do koszyka, zaraz obok Pony Express od Faktorii. Może Duch Craftu nie ukaże mnie sromotnie za tę zniewagę. Tak na marginesie Harnaś też coś takiego wypuścił, robi się ciekawie... Nurtuje mnie jednak fakt, że nigdzie o tym piwie nie można przeczytać. Oficjalna strona milczy, wygląda to na wybryk polskiego oddziału raczej.

Największym zdziwieniem dla mnie była sama butelka. Wbrew pozorom nie jest to ciemna zieleń lecz cholernie ciemny brąz. Pojemność 400ml świadczy o piwie premium... zapewne. Co innego mówi jednak slogan na szyjce: "Intensywny aromat, bez zbędnej goryczki". Czy muszę to komentować? Samo piwo nie wyróżnia się niczym spośród swoich eurolagerowych pobratymców. Jest to to samo wyblakłe złoto co zawsze, ze znikomą pianą której żywotność można zmierzyć jedną gołotą. Musicie mi wybaczyć smugi na szkle, jakoś nie chciało mi się szorować szklanicy do tego piwa.

Sprawdźmy od razu aromat, w końcu ma wbijać w ziemię i dobijać glanem jak jakaś imperialna AIPA. O dziwo jest go sporo i utrzymuje się praktycznie do końca picia. Najdziwniejsze jest jednak to, że naprawdę czuć w tym chmiel Polaris. Trochę ziół i mięta pałętają się jak jakieś bezdomne psy, które cały czas pogania gruby, rozpieszczony bachor zwany Rozpuszczalnikowym Biszkoptem. W sumie to się powinienem cieszyć, że w ogóle chmiel wyczuwam przy tym kolosie. W smaku bachor znika ale zabiera ze sobą większość podwórka. Piwo jest słodowe, lekko biszkoptowe jak najzwyklejszy eurolager i w dodatku bez goryczki (ale w sumie o tym już nas łaskawie poinformowali). Wiadomym jest, że lagery nie posiadają dużo tego jakże ważnego składnika ip-srip ale jej brak w Nox'ie jest wręcz wybitny a nawet... minusowy. Ale cóż to? Ktoś jednak postanowił nie uciekać wraz z grubasem i został. Lekki posmaczek nieprzyjemnego alkoholu wędruje z kąta w kąt i chyba mu się wydaje, że komuś jest potrzebny. Pozostałości po rozpuszczalniku jak mniema. Czasami próbuje się upodobnić do trawiastego posmaku ale ja się nie dam zrobić w balona, oj nie. Wysycenie cholernie niskie tylko potęguje odczucie wodnistości. Z całego opisu może Wam się wydawać, że piwo jest dość wyraźne w smaku, choćby nawet dzięki wadom. Prawda jest jednak taka, że smakuje gorzej i bardziej wodniście niż nie jeden koncernowy lager na naszym rynku.

www.carlsbergpolska.pl / Gdzie wypijesz?